چرا استفاده از ورق بگیر در شرایط دریایی توصیه نمیشود؟
ورق بگیر (فریتی) به دلیل ساختار کریستالی خاص خود، خواص متفاوتی نسبت به ورق نگیر (آستنیتی) دارد. یکی از مهمترین تفاوتها، مقاومت به خوردگی در محیطهای خورنده مانند محیطهای دریایی است.
دلایل عدم توصیه استفاده از ورق بگیر در شرایط دریایی:
• مقاومت پایین در برابر خوردگی حفرهای: ورق بگیر در مقایسه با ورق نگیر، مقاومت کمتری در برابر خوردگی حفرهای دارد. خوردگی حفرهای نوعی خوردگی موضعی است که در محیطهای حاوی کلرید (مانند آب دریا) رخ میدهد و میتواند به سرعت به فلز نفوذ کند.
• مقاومت پایین در برابر تنشهای خوردگی: ورق بگیر در برابر تنشهای خوردگی حساستر است. تنشهای خوردگی زمانی رخ میدهد که فلز همزمان تحت تنش مکانیکی و حمله شیمیایی قرار گیرد.
• جوشکاری دشوار: جوشکاری ورق بگیر به دلیل تشکیل کاربید کروم در منطقه جوش، دشوارتر است و نیاز به مهارت و تجهیزات خاصی دارد. جوشکاری نامناسب میتواند باعث کاهش مقاومت به خوردگی در منطقه جوش شود.
چرا ورق نگیر (آستنیتی) برای محیطهای دریایی مناسبتر است؟
• مقاومت بسیار خوب در برابر خوردگی حفرهای: ورق نگیر به دلیل ساختار کریستالی آستنیتی، مقاومت بسیار خوبی در برابر خوردگی حفرهای دارد.
• مقاومت خوب در برابر تنشهای خوردگی: ورق نگیر مقاومت بهتری در برابر تنشهای خوردگی نسبت به ورق بگیر دارد.
• جوشکاری آسان: جوشکاری ورق نگیر آسانتر است و نیاز به مراقبتهای خاصی ندارد.
در چه مواردی ممکن است از ورق بگیر در محیطهای دریایی استفاده شود؟
در برخی موارد خاص، ممکن است از ورق بگیر در محیطهای دریایی استفاده شود. برای مثال:
• قطعاتی که در معرض خوردگی مستقیم قرار ندارند: اگر قطعهای در معرض پاشش آب دریا باشد اما در تماس مستقیم و طولانی مدت با آب دریا نباشد، ممکن است از ورق بگیر استفاده شود.
• قطعاتی که نیاز به مقاومت بالا در برابر سایش دارند: ورق بگیر به دلیل سختی بالاتر، مقاومت به سایش بیشتری نسبت به ورق نگیر دارد.
• مواردی که هزینه مهمترین عامل است: ورق بگیر معمولاً ارزانتر از ورق نگیر است.
نتیجهگیری:
به طور کلی، استفاده از ورق نگیر (آستنیتی) در محیطهای دریایی به دلیل مقاومت بهتر در برابر خوردگی، توصیه میشود. با این حال، انتخاب نوع ورق استیل برای یک کاربرد خاص، به عوامل مختلفی مانند میزان خوردگی محیط، هزینه، و خواص مکانیکی مورد نیاز بستگی دارد.