صنعت فولاد هند از نظر انتشار CO2 کثیف ترین صنعت جهان است. بر اساس مطالعه ای که در سال 2022 توسط کمیسیون اروپا انجام شد، تولید فولاد در این کشور حدود 2.6 تن CO2 در هر تن فولاد نهایی (tcs) تولید می کند که 20 تا 25 درصد بیشتر از چین، دومین ساطع کننده بزرگ جهان است. در سال 2023، میانگین شدت انتشار جهانی 1.92 تن CO2/tcs بود، مریتونجایا رائو نانداگیری، مشاور در I&S می نویسد.
هند پس از کره جنوبی در رتبه دوم فهرست صادرکنندگان فولاد به اتحادیه اروپا قرار دارد. با این حال، انتشار آن بسیار بیشتر است: 2.55 تن CO2/tcs در مقابل 1.6 تن در کره جنوبی. در مقایسه، ترکیه کمترین سطح را در میان تامین کنندگان اصلی دارد - 1.0 تن CO2/tcs.
دلیل اصلی انتشار زیاد، تسلط فرآیند DRI مبتنی بر زغال سنگ (آهن کاهش یافته مستقیم) در هند است که 3.0-3.1 تن CO2 در هر تن منتشر می کند. در مقایسه، استفاده از کوره های قوس الکتریکی (EAFs) با قراضه، انتشار قابل توجهی کمتری - 0.7 تن CO2 - ایجاد می کند. با این حال، کمبود قراضه و دسترسی محدود به گاز طبیعی، شرکت‌های هندی را مجبور می‌کند تا به کار بر روی زغال سنگ ادامه دهند.
بزرگترین شرکت های فولادی هند، مانند تاتا استیل، جی اس دبلیو استیل و سیل، اهداف بلندپروازانه ای را برای کاهش انتشار تا سال 2030 تعیین کرده اند. به ویژه، تاتا استیل قصد دارد به 1.85 تن CO2/tcs دست یابد، در حالی که JSW Steel - 1.95. با این حال، حتی این اهداف بالاتر از میانگین جهانی باقی می مانند.
به گفته مریتونجایا رائو ناندگیری، برای کاهش انتشار، فولادسازان هندی باید اقدامات زیر را در نظر بگیرند: کاهش مصرف کک در کوره های بلند، تشدید بازیافت قراضه و بهبود کیفیت سنگ معدن از طریق کارخانه های غلظت اضافی.
با این حال، این اقدامات بدون حمایت مالی دولت کافی نخواهد بود. در حالی که اتحادیه اروپا، ایالات متحده و کانادا به طور فعال از صنایع خود با یارانه حمایت می کنند، تولیدکنندگان هندی در اجرای فناوری های سبز با مشکلات مالی مواجه هستند.
یک راه کلیدی برای هند می تواند انتقال به فناوری های هیدروژن با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر باشد، اما این روش همچنان گران و غیرقابل دسترس برای پذیرش انبوه است.
همانطور که مرکز GMK قبلا گزارش داده بود، هند باید 120 میلیارد دلار سرمایه گذاری کند تا به هدف تولید فولاد خود یعنی 300 میلیون تن تا سال 2030 برسد. میلیون تن
