مقایسه ورق استیل نگیر و ورق استیل بگیر

فهرست موضوعات

مقدمه

گریدهای استیل بسیار گوناگونی در بازار وجود دارند. این موضوع برای یک فرد غیر متالورژیست که نمی داند چه آلیاژهایی برای چه کاربردهایی بهترین گزینه می باشند، گیج کننده و موجب سردرگمی است. برای خریداران کباب پزها، انتخابشان اغلب آن است که ورق استیل 304 در آن ها به کار رفته باشد و نه استیل 430. ورق استیل 430 نیز جهت قطعات گوناگون کامیون ها و وسایط نقلیه به کار می رود. این نوع استیل برای بسیاری آشپزهای خانگی جنبه تزیینی یا محافظ دارد و ترجیحاً بر روی سطوح نمایان فلز استفاده می شود تا روی خود سطوح لوازم پخت و پز. از منظر بهره وری هزینه، هر جا نما و ظاهر کار اولویت محسوب نمی گردد، آهن لعاب داده شده متداول است.

چرا ورق استیل 304 و 430 جهت ساخت کباب پزها به کار می روند؟

فولاد یا استیل به لحاظ خواص مکانیکی و استحکام اش ارزش دارد. زمانی که آهن با کربن مخلوط گردد فولاد به وجود می آید. ورق استیل نیز حاوی کروم است که لایه محافظی بر روی سطح فلز طی فرآیندی به نام پسیواسیون یا غیر فعال سازی ایجاد می کند. این فرآیند کمک می کند به اینکه ورق استیل براق و درخشنده و نقره ای باقی بماند. افزودن عناصری نظیر مولیبدن، نیکل یا مس، همینطور نسبت مقادیر این عناصر در ترکیب ویژگی های مکانیکی فلز را تغییر می دهد.
ورق استیل 304 رایج ترین گرید تجاری این آلیاژ به شمار می رود. این گرید به نام 8-18 نیز شناخته می شود زیرا حاوی حدود 18 درصد کروم و 8 درصد نیکل است. استیل 430 کمی ارزان تر است بدین علت که حاوی نیکل نمی باشد.

این دو آلیاژ بنا به چند دلیل برای ساخت کباب پز ها و گریل ها انتخاب می شوند. نخست اینکه هر دو آلیاژ به خاطر مقاومت خوردگی شان برای استفاده در حیطه مواد غذایی ایمن و بی خطر اند. در محیط های اسیدی آلیاژ 430 از نظر خوردگی کمی آسیب پذیر است لیکن فقط در درازمدت. دوم اینکه هر دو آلیاژ در شرایط مرطوبی که ممکن است در پاسیوی حیاط خلوت وجود داشته باشد، در برابر زنگ زدگی مقاوم اند و مهم تر اینکه این دو آلیاژ در دماهای مورد نیاز برای پخت و پز و تهیه غذا پایدار و بادوام هستند.
این آلیاژها به جهت آسانی کار کردن با آنها همچنان مورد انتخاب و مد نظر تولید کنندگان و سازندگان می باشند. شخص متالورژیستی که در حال ارزیابی و طراحی یک کباب پز است به مقوله های استحکام و نقاط ضعف این دو آلیاژ که تعیین کننده سهولت تولید است، می نگرد.

چه تفاوت هایی میان ورق استیل 304 و 430 وجود دارد؟

افزودن نیکل به ورق استیل 304 بدین معنا است که یک ریزساختار آستنیتی را معمولاً در استیل مذاب در دمای اتاق حفظ می کند. این ریزساختار، خواص و ویژگی های ورق استیل 304 را به وجود می آورد. آلیاژهای آستنیتی شکل پذیر، جوش پذیر، انعطاف پذیر و فنری اند حتی در دماهای برودتی و فوق العاده مقاوم به خوردگی نیز می باشند. در مقام مقایسه، ورق استیل های سری 400 تماماً فولاد های فریتی اند. اینها کمتر فرم پذیر و جوش پذیرند و در دماهای برودتی به خوبی عمل نمی کنند. لیکن در عین حال برخی انواع آنها مثل 430 مقاومت خوردگی عالی دارند و در برابر حرارت بسیار تحمل و پایداری می نمایند.
استحکام ورق استیل 304 به گونه ای است که در بسیاری از مواردی که نیاز به انعطاف پذیری سرد یا داکتیلیتی زیاد وجود دارد، مورد استفاده واقع می شود، لیکن نیکل هزینه یا قیمت تمام شده متریال را در مقایسه با 430 افزایش می دهد. قیمت نسبی این استیل ها بر حسب شرایط بازار و مشخصات آنها بالا و پایین می رود، لیکن قیمت 430 برای تولیدکننده اغلب 55 تا 75 درصد 304 می باشد.
در بسیاری موارد که کباب پز ها در حیاط خلوت قرار دارند این ویژگی های اضافی برای متریال 304 چندان ضروری نمی باشد. معمولاً منقل های باربکیو نیازی به کار کردن در دماهای برودتی ندارند. در بعضی مدلها و طرح ها، فرم پذیری و جوش پذیری لزومی ندارد. زمانی که صاحبخانه ها به مقوله مقاومت خوردگی به عنوان یک اولویت می نگرند، آلیاژ 304 نیز ممکن است به خوبی 304 باشد. اما در بعضی طرح ها جوش پذیری و فرم پذیری یک الزام محسوب می شود می گردد. در این مقوله ها آلیاژ 304 مشخصاً برنده و پیروز است. از سوی دیگر استیل 430 نسبت به 304 قدری کمتر چالش برانگیز است. بدین ترتیب، قیمت، طرح و هر آنچه در تخصص یک کارخانه است را یک فروشنده به عنوان تمام عوامل دخیل در انتخاب آلیاژ در اختیار دارد.
با نگاه به فرق این دو آلیاژ روشن است که بسیاری از باربکیو های منصوب در حیاط خلوت ها به وسیله آلیاژ 430 به خوبی تجهیز و به کار گرفته خواهند شد. این آلیاژ جهت این کار برد از مقاومت خوردگی و استحکام لازم برخوردار است. موضوع مهم و قابل توجه این است که موقعیت و محل منازل خیلی بعید است در معرض آب شور یا محلول های اسیدی برای ساعت ها و همه روزه در مقایسه با یک آشپزخانه صنعتی قرار داشته باشند.
عاملی که سرآشپز خانگی بیشتر از آن یاد می کند این است که من حیث المجموع یک منقل یا گریل چگونه باید ساخته شده باشد یا تا چه اندازه خوب باشد؟ ورق استیل آن چه ضخامتی داشته باشد؟ سطح آن دارای چه نوع پرداختی می باشد؟ به دنبال ضخامت زیاد فلز باشید، نه فقط برای درب یا درپوش آن، بلکه همچنین برای لبه ها و طاقچه ها و نمای خارجی آن. به علاوه در جستجوی پرداخت عالی سطح آن باشید. اگر سطح آن هنگام لمس زبر یا ناهموار است بدانید که احتمال بیشتری خواهد داشت که خوردگی شیاری ایجاد شود. ورق استیل 304 با ضخامت کم و پرداخت زبر در منقل با ساخت ناجور و بی کیفیت، نسبت به یک باربیکیوی خوش ساخت از جنس 430 ضخیم، طول عمر کمتری خواهد داشت.
مع ذالک چنانکه استفاده تقریباً تجاری و اقتصادی از یک باربیکیو مدنظر است یا اگر طرح کباب پز از نظر جوشکاری و شکل دهی مورد توجه می باشد، پس آلیاژ 430 ممکن است در این رابطه ارزش هزینه کردن داشته باشد.

آزمایش مغناطیسی بودن ورق استیل

یک توصیه معمول عبارت است از استفاده از یک آهنربا جهت تعیین نوع ورق استیل به کار رفته در یک دستگاه کباب پز. استیل های آستنیتی نظیر 304 غیرمغناطیسی اند و به همین دلیل است که بعضی یخچال ها و ماشین های ظرفشویی یک آهنربای تزئینی را نگه نمی دارند (آهنرباهای تزئینی به آنها نمی چسبند). در عوض ورق استیل فریتی 430 مغناطیسی و جاذب آهن ربا است. چاقوهای استیل اغلب از آلیاژهای سری 400 ساخته شده اند، به همین علت می توانند بر روی یک نوار یا تیغه چاقو قرار بگیرند.
از آنجا که مشخصات این مواد اغلب فقط به صورت "استنلس استیل" گفته و بیان می شود، نه با ذکر گرید مربوطه، بدین لحاظ خریداران باهوش گاهی اوقات یک آهنربا برای تست آنچه که در حال خریدن آن هستند با خود خواهند آورد.
یک مطلب احتیاطی و هشداردهنده: تست آهنربایی بر روی آلیاژهای 202 و 201 می تواند فریب دهنده باشد. این دو آلیاژ مقاومت خوردگی ممتاز آلیاژ 430 یا ورق استیل بگیر را ندارند. مع ذالک این گرید ها چنانچه آنیل شده باشند، هر دو غیرمغناطیسی اند از این رو می توانند خریداری که در فکر خرید ورق استیل 304 با قیمت خیلی خوب می باشد را متعجب سازند. فرق گذاشتن و پی بردن به تفاوت های این ها در یک نمایشگاه توسط یک خریدار تقریباً غیر ممکن است. آلیاژهای 201 و 202 از نظر توسعه ی زنگ زدگی در معرض رطوبت محیط در حیاط خلوت آسیب پذیرترند.
شرکت های سازنده گریل ها به ویژه آنهایی که ضمانت نامه های فراگیر و تمام پوشش ارائه می نمایند، معمولاً از گریدهای 201 و 202 استفاده نمی کنند. شرط عقل حکم می کند که به سراغ یک سازنده خوشنام و معتبر یا سازنده ای که ضمانت جامع و تمام پوشش و مطلوب ارائه می کند، برویم.

نگهداری استنلس استیل

به منظور نگهداری هر گریدی از استنلس استیل می توان کارهای زیادی انجام داد. یک آلیاژ 304 بد کار شده بهتر از یک آلیاژ 430 خوب کار شده به چشم نخواهد آمد. فلزات خاصی هستند که می توانند برای استنلس خطرناک باشند. براده ها و ذرات آهن لایه پسیو یا غیرفعال روی سطح را گسیخته و زخمی می نماید، از این رو سیم ظرفشویی یا فرچه سیمی هرگز نباید بر روی آن بخورد یا به آن نزدیک شود و تماس یابد. در مورد نصب با ابزار آلات فولادی نیز چنین است و هرگز نباید از آنها استفاده شود. چنانچه فولاد و استنلس با هم برخورد کنند، استنلس را سریع با آب و صابون شسته و سپس با آب تمیز آن را آبکشی نمایید. پاک کننده های تخصصی ورق استیل را نیز می توان خریداری نمود. این پاک کننده ها به حفظ لایه پسیو کمک می کنند.
پیچ ها یا چیزهای دیگر آلومینیومی می توانند مشکلی ایجاد کنند به نام خوردگی گالوانیکی. چنانچه در حال مونتاژ یک گریل یا منقل با قطعات استنلس استیل هستید، از پیچ هایی که مختص قطعات آلومینیومی هستند استفاده نکنید. همچنین در مورد قلاب های آلومینیومی و متعلقات دیگر که احتمالاً به طور دائم از استنلس آویزان یا برآن نشسته اند، هشیار و محتاط باشید. هنگام رطوبت، این گونه پیچ ها و قلاب های آلومینیومی باعث می شود استنلس سریعتر لکه بر دارد. اغلب اوقات، نگهداری و محافظت دوره ای و معمول شامل شستشوی ساده با آب و صابون خواهد بود. سفید کننده ها، پاک کننده های کلریدی یا ساینده توصیه نمی شود.